جمعه، دی ۱۶، ۱۳۹۰

روزنامه نگار مسیحی ایرانی ازپروژۀ حکومت ایران برای هدف قرار دادن مسیحیان پروتستان پرده برمی دارد


(۱۵ دیماه ۱۳۹۰)  امسال با فرا رسیدن ایام کریسمس به نظر می آید مقامات ایران مجددا در حال تشدید نظارت و آزار و اذیت مسیحیان پروتستان و کلیساهای خانگی ایران هستند.  به گزارش شبکۀ خبری مسیحیان فارسی زبان (FCNN)، که صرفا مسایل مسیحیان را پوشش میدهد، ظرف هفته های اخیر “تعدادی مسیحی در تهران و شش شهر دیگر به مراکز امنیتی حکومتی احضار شده، به مدتهای طولانی بازجویی شده اند، و با هشدار نسبت به این که مجددا احضار خواهند شد و بهتر است به دستورات عمل کنند آزاد شده اند.”
ظرف هفته های منتهی به ایام کریسمس سال ۲۰۱۰، مقامات ایرانی بیش از ۱۰۰ مسیحی پروتستان و نوکیشان مسیحی را در تهران و سایر شهرهای سراسر ایران دستگیر کردند.  بسیاری از این افراد در کلیساهای خانگی فعال بودندو در انتها مقامات اکثر آنان را آزاد کردند.
برای درک بهتر مشکلات زندانیان عقیدتی مسیحی در ایران، کمپین بین المللی برای حقوق بشر در ایران با مدیر و سردبیر شبکۀ خبر مسیحیان فارسی زبان (FCNN) به گفتگو نشست.

کمپین :  لطفا FCNN و کار خود را معرفی کنید.
FCNN :  لزوم وجود شبکۀ خبر مسیحیان فارسی زبان در حدود پنج سال پیش توسط گروهی از افراد در داخل ایران که سابقۀ کارهای فرهنگی و مطبوعاتی داشتند تشخیص داده شد.  این شبکه اول به صورت یک وبلاگ آغاز به کار کرد و به تدریج توسعه پیدا کرد. تلاش شبکۀ خبر این بوده که کار را به صورت حرفه ای انجام بدهد.  ما به دو نیت آغاز به این فعالیت کردیم، یکی اینکه مسیحیان داخل ایران را از اخباری که میگذرد آگاه کنیم، و دیگری اینکه صدای مسیحیان ایران را به گوش جهان برسانیم.  بنابراین در حال حاضر شبکۀ خبری مسیحیان فارسی زبان به عنوان یکی از منابع رسمی برای بسیاری از مراجع رسمی و کلیساهایی در سراسر جهان که می خواهند بیشتر در مورد مسیحیت و وضعیت مسیحیت (درایران) بدانند قرار گرفته است.  به عنوان مثال ، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان (UNHCR) با شبکۀ ما تماس می گیرد و از وبسایت ما به عنوان یکی از منابع معتبر خود استفاده می کند.
کمپین: آیا می توانید از برخی موارد مهم زندانیان عقیدتی مسیحی  که در حال حاضر در بازداشت به سر می برند نام ببرید؟
FCNN:   ما فقط می توانیم در خصوص مواردی صحبت کنیم که اجازۀ کامل ازطرف خانواده ها داشته باشیم. من در حال حاضر می توانم بطور رسمی راجع به نورالله قبیتی زاده در زندان کارون اهواز صحبت کنم که پس از دستگیری در تاریخ ۳ دیماه ۱۳۸۹ در موج بازداشتهای سال گذشته هنوز آزاد نشده است، همچنین فرشید فتحی در زندان اوین تهران ، و یوسف ندرخانی که به جرم خروج از دین اسلام  در زندان لاکان استان گیلان در حبس به سر می برند.  اتهام فرشید فتحی  ”اقدام علیه امنیت ملی” و “ارتباط با سازمانهای متخاصم در خارج از کشور” می باشد.
اما در هر دو مورد، براساس اخباری که از داخل زندان به ما می رسد، موضوعی که مورد بحث است مسئلۀ مسیحیت این افراد است. به عنوان مثال ، مقامات می خواستند قبیتی زاده از مسیحیت دست بردارد و  رسما اعلام کند که مسلمان است. اما او حاضر به انجام این کار نشده است و به آنها اعتراض کرده است که درحال حاضر او بیش از یک سال است که از دسترسی به کتاب انجیل محروم بوده است.
این پرونده ها سیاسی عنوان می شوند اما ما می دانیم که در هر دو مورد گفته اند اگر شما به اسلام بازگردید، ما شما را آزاد خواهیم کرد.
فرشید یک مسیحی بسیار فعال در تهران بود. او یکی از کسانی بود که به مسیحیت ایمان آورد و با بسیاری از تیپ های جوان و دانشجو در ارتباط بود…در واقع او یک فعال اجتماعی بود. جالب این است که دادستانی حکم آزادی او را داد، حتی از داخل زندان هم او را بیرون آوردند تا آزادش کنند، اما در آخرین لحظه  دفتر دادستانی مستقر در زندان گفت که او اجازه ندارد برود و او را نگهداشتند.
هر دوی این افراد هنوز در زندان هستند اما هرگز اتهامات رسمی علیه آنان اقامه نشده و محاکمه نشده اند.
کمپین: چرا بسیاری از مسیحیان به جرائم سیاسی متهم شده اند؟
FCNN :  مقابله با یک حرکت روحانی برای جمهوری اسلامی بسیار مشکل است، اما مقابله با یک حرکت سیاسی برای حکومت جمهوی اسلامی بسیار آسان است.
ما مسیحیان ایران ، خودمان را هیچوقت آپوزیسیون حکومت جمهوری اسلامی ایران نمی دانیم ، ولی حکومت میخواهد ما را سیاسی نشان بدهد چون می خواهد ما را وابسته به خارج از کشور، و وابسته و تحت حمایت بیگانگان قلمداد کند و به این ترتیب و با این بهانه ما را سرکوب کند.
مگر در کلیساهای خانگی چه گفته میشود که دولت اینقدر با آن مخالف است؟  هیچ چیز سیاسی در کلیساهای خانگی گفته نمیشود.
در واقع مسیحیان چیزی نمی گویند که حکومت بتواند به آن بهانه بگیرد، جز اینکه در جلساتشان در مورد خدا صحبت می کنند و خدا را ستایش می کنند.  اگر کسی را به خاطر اینکه در مورد خدا صحبت کرده است بکشند یا زندانی بکنند با تناقض بسیار بزرگی روبروخواهند شد.  بنابر این مجبور هستند بگویند که اینها سیاسی هستند و تحت حمایت خارجی هستند و مسئله را سیاسی کنند تا بتوانند سرکوب کنند.
پیش از اینکه این مسئله در داخل ایران عمومیت پیدا کند، وقتی مسلمان مسیحی شده ای را می گرفتند، او را به جرم ارتداد می بردند.  برای مثال، کشیش حسین سودمند یا کشیش مهدی دیباج که هر دو مسلمانانی بودند که مسیحی شده بودند.  این دو را اصولا با جرم “ارتداد از اسلام” بر اساس قوانین شریعت و قوانین مجازات اسلامی به زندان و دادگاه بردند.  اما وقتی که مسئله عمومی تر شد، دیدند نمی توانند سالانه چندصد نفر را بگیرند و به جرم ارتداد زندانی کنند، چون این میتواند بحث بسیار بزرگی در جامعۀ جهانی ایجاد کند.  بنا براین اینها را با اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” و “تشکیل گروههای مخالف نظام جمهوری اسلامی” طبق قوانین مجازات اسلامی دستگیر می کنند.  اما در طول بازجویی ها، تاکید را بیشتر روی مسئلۀ ارتداد و خارج شدن از دین اسلام می گذارند

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر