در حالی این نامه از فرشید فتحی منتشر می شود که او سومین کریسمس پیا پی خود را در زندان اوین سپری می کند و از محتوای نوشته او پیداست که فکر می کند چهار سال آینده را نیز باید در همانجا بگذراند.
به گزارش شبکه خبر مسیحیان فارسی زبان، به تازگی متن نامه ای منتسب به فرشید فتحی زندانی مسیحی در یک وبلاگ به نام "در کنار مسیح" منتشر گردیده که خطاب به خانواده های بازماندگان حادثه دلخراش مدرسه در کانتیکت ایالات متحده نوشته شده است. در این نامه که تاریخ شنبه 22 دسامبر 2012 ( دوم دی ماه 1391) را دارد، فرشید نوشته است:
"به پدرها و مادرهایی که فرزندان دلبندشان را در این تراژدی وحشتناک از دست دادند،
به راستی که نمی دانم کدام واژه در این جهان می تواند شما را آرام گرداند و چه درمانی در این دنیا برای قلب شکسته ی شما اثربخش است و حتی کدام دست یارای پاک کردن اشکهای جاری بر گونه هاتان را دارد.
من فقط می خواهم بگویم متاسفم وشما در ستایش های من حضور دارید."
"من ایمان دارم که این دیوارهای بلند نمی توانند مانع دعاهای من برای شما باشند. پیش از این حادثه غم انگیز من به زجرها و شکنجه هایی که در راه ایمان به پادشاهم عیسی مسیح متحمل می شوم فکر میکردم ،مخصوصا به دوری از فرزندان عزیزم. اما وقتی به این فکر می کنم که درد شما چقدر سخت و سنگین است شکنجه هایم را فراموش می کنم .چرا که می دانم به لطف خداوند سر انجام در سال 2017 زمانی که از زندان رهایی یابم ، فرزندانم را به آغوش خواهم کشید، اما متاسفانه شما باید کمی بیشتر صبر کنید.
پس من مایلم عمیق ترین احساس تاسفم را به خاطر این عزیزان از دست رفته به شما ابراز کنم.من ایمان دارم که ما در یهشت زمان کافی برای تا همیشه بودن با فرزندان دلبندمان خواهیم داشت.
در بهشت سلاحی نخواهد بود ، زندانی نخواهد بود و دردی نیز نخواهد بود."
به امید روز شکوه و جلال
برادر شما در مسیح
از زندانی در ایران
22 دسامبر 2012
به راستی که نمی دانم کدام واژه در این جهان می تواند شما را آرام گرداند و چه درمانی در این دنیا برای قلب شکسته ی شما اثربخش است و حتی کدام دست یارای پاک کردن اشکهای جاری بر گونه هاتان را دارد.
من فقط می خواهم بگویم متاسفم وشما در ستایش های من حضور دارید."
"من ایمان دارم که این دیوارهای بلند نمی توانند مانع دعاهای من برای شما باشند. پیش از این حادثه غم انگیز من به زجرها و شکنجه هایی که در راه ایمان به پادشاهم عیسی مسیح متحمل می شوم فکر میکردم ،مخصوصا به دوری از فرزندان عزیزم. اما وقتی به این فکر می کنم که درد شما چقدر سخت و سنگین است شکنجه هایم را فراموش می کنم .چرا که می دانم به لطف خداوند سر انجام در سال 2017 زمانی که از زندان رهایی یابم ، فرزندانم را به آغوش خواهم کشید، اما متاسفانه شما باید کمی بیشتر صبر کنید.
پس من مایلم عمیق ترین احساس تاسفم را به خاطر این عزیزان از دست رفته به شما ابراز کنم.من ایمان دارم که ما در یهشت زمان کافی برای تا همیشه بودن با فرزندان دلبندمان خواهیم داشت.
در بهشت سلاحی نخواهد بود ، زندانی نخواهد بود و دردی نیز نخواهد بود."
به امید روز شکوه و جلال
برادر شما در مسیح
از زندانی در ایران
22 دسامبر 2012
یاد آوری می شود که این نامه اشاره به حادثه دلخراشی دارد که در صبح روز 14 دسامبر سال جاری (24 آذرماه) در مدرسه ابتدائی "ساندی هوک" در شهر نیوتان ایالت کانتیکت آمریکا رخ داد. در آن حادثه یک مرد جوان دچار بیماری روحی پس از کشتن مادر خود در منزل، با اسلحه نیمه خودکار جنگی به زور وارد مدرسه ابتدائی مذکور شد و با شلیکهای متوالی 27 نفر از جمله 20 کودک محصل آن مدرسه را کشت. کودکان قربانی همه بین 5 تا 9 سال سن داشتند. مهاجم مسلح به محض رسیدن پلیس خود را نیز مورد هدف قرار داد و به این ترتیب انتحار نمود. این حادثه باعث ایجاد غم و اندوه فراوانی در بین مردم ایالات متحده و بقیه جهان شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر