چهارشنبه، تیر ۱۵، ۱۳۹۰

نامه آرتین غضنفری، شهروند بهایی به مناسبت تولد همسرش

خبرگزاری حقوق بشر ایران - رهانا آرتین غضنفری، شهروند بهایی که در عاشورای ۸۸ بازداشت شده و به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است نامه ای را به مناسب سالروز تولد همسرش نوشته است.
آرتین غضنفری، به مناسبت سالروز تولد همسرش، ژینوس سبحانی نامه ای را از زندان برای وی نوشته است.

متن کامل نامه که در اختیار «خانه حقوق بشر ایران» قرار گرفته است، از این قرار است:
نازنین به دیار ما خوش آمدی.
ممنونم از اینکه آمدی و با آمدنت شور و طراوت به زندگی‌ام دادی، ستاره آسمانم شدی و فانوس راه، قرین و همسفر مسیری طولانی و پر مخاطره. چه خوش آمدی بانو به این دنیای پر آشوب و ظلمت بار و در این برهوت بدگمانی و شک چون شب چراغی درخشیدی بر من.

یاالعجب که چه نحس است این عدد سیزده. پنداری از این روست که در این سیزدهمین میلادت که از آشنایی‌مان می‌گذرد تو را در کنار خود ندارم و همه لرزش دست و دلم از آن بود که در چنین لحظه‌ای دور از تو باشم اما نیک که می‌اندیشم امروز بیشتر از هر زمان دیگری تو را در خود دارم، در یادم، در خاطرم، در ذهنم، در جانم و در دیدگانم. پس چه مقدس است این سیزدهمین میلاد!
بانو یادت باشد هنگام خاموش کردن شمع‌هایت آرزو کنی روزی فرارسد که در هیچ جای این مرز و بوم شهروند درجه یک و دو، خودی و غیر خودی، تبعیض و نابرابری وجود نداشته باشد، من نیز در آن لحظات با تو هم دل و هم آوایم.
در این شهر که آنرا خسوف مداوم فراگرفته است، من تنها به شوق دیدن روی ماه تو مانده‌ام، ماه بانو.
شاد باش و برقرار که نفسم به وجود نازنینت بسته است. گرد خستگی از چهره پاک کن که این نیز بگذرد، ایام غم نماند و اینچنین نیز نخواهد ماند. بانو با تو چه توان گفت و چه توان نوشت که قلم تاب بیان سردلبران را ندارد جزآنکه بگویمت:
بسیارند از تو بلند‌تر و بلند‌تر
بسیارند از تو بالا‌تر و بالا‌تر
بسیارند از تو زیبا‌تر و زیبا‌تر
اما در یک کلام
بانو توئی و والسلام
تیر ماه ۱۳۹۰- زندان اوین
آرتین

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر