حکومت ایران در کمپینی با هدف نابودی زندگی عقلانی و فرهنگی جامعۀ ۳۰۰۰۰۰ نفری بهائی، از زمان انقلاب فرهنگی سال ۱۳۵۸ جوانانی را که هویت خود را بهائی اعلان می کنند، از حضور در دانشگاه های ایران به صورت روشمند محروم کرده است.مؤسسۀ آموزش عالی بهائی پاسخ کاملاً ابتکاری و مسالمت آمیز جامعۀ بهائی ایران به این اقدام است، دانشگاهی که نیویورک تایمز در ۲۹ اکتبر ۱۹۹۸ آن را «یک اقدام دقيق جامعه برای حفاظت از خود» خواند. این مؤسسه با کادری از کارکنان و اساتید داوطلب که تقریباً همه وقت و نیروی خود را رایگان در اختیار جوانان محروم از تحصیل قرار می دهند، با وجود تمام محدودیت ها به صورت مکاتبه ای اداره می شود. تا میانۀ سال ۱۹۹۸ حدود ٩۰۰ دانشجو در آن ثبت نام شده بودند و دانشگاه بیش از ١۵۰ استاد و مدرس درجۀ اول و دوره هایی کامل در ١۰ رشتۀ دانشگاهی داشت. سطح آموزش مؤسسه به شکل شگفت آوری بالا بوده که یکی از نشانه هایش موفقیت برخی از فارغ التحصیلان آن در پذیرش شدن برای دوره های کارشناسی ارشد در خارج از ایران، از جمله دانشگاه های معتبری در ایالات متحده، کانادا، انگلستان و هندوستان است.
یورش اخیر به این مؤسسه و دستگیری گستردۀ همکاران آن در شهرهای مختلف ایران اولین حملۀ اینچنینی دولتی به این دانشگاه نبوده است. در سال ۱۳۷۷ نیز طی یورش های گسترده به مؤسسه حد اقل ۳۶ عضو از هیئت علمی و کارکنان مؤسسه دستگیر و تجهیزات و سوابق موجود در بیش از ۵۰۰ خانه ضبط شدند، موادی که به نوشتۀ نیویورک تایمز، «نه سیاسی و نه دینی بود و دستگیر شدگان نه جنگجو و نه سازمان دهنده بودند. آنها مدرسان رشته هایی مانند حسابداری و دندان پزشکی بودند؛ مطالب توقیف شده کتب درسی و تجهیزات آزمایشگاهی بود.»
هدف این گونه حملات، آن طور که از سند محرمانۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی به تاریخ ٦/١٢/١٣٦٩ با موضوع «مسائل بهائیان» بر می آید، مسدود کردن «راه ترقی و توسعۀ آنان» است. این سند که توسط سازمان ملل متحد به دست آمد و به اطلاع عموم رسید، به امضای رهبر ایران آیت الله علی خامنه ای رسیده، سیاست حکومت را برای کنترل جایگاه فرهنگی، حقوقی و اجتماعی بهائیان بیان می کند.
این حملات در حالی انجام می شود که تأسیس و ادارۀ این مؤسسه فعالیتی «زیرزمینی» نبوده و بهائیان همواره بر اساس تعالیم دینی خود مبنی بر اطاعت از حکومت، به سؤالاتی که دربارۀ مؤسسه و هر فعالیت دیگر پرسیده شده، پاسخ صریح داده اند. و از سوی دیگر ایران به موجب امضای پیمان های مهم حقوق بشر، از جمله میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل متحد، متعهد شده «حق تحصیل هر فرد را به رسمیت» شناسد و تضمین کند که «آموزش عالی به طور برابر، بر مبنای ظرفیت و با هر وسیلۀ مناسبی، در دسترس همه قرار گیرد.»منبع:آگاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر