در این روزهای بحرانی که مردم ایران در زیر فشارهای اقتصادی زندگی بسیار مشکلی را می گذرانند، محدودیتهای وسیع سیاسی، اجتماعی و نیز سانسور شدید خبری شرایط بسی فاجعه بار را برای آنها ایجاد کرده است. آقای کاظمینی بروجردی زندانی عقیدتی که سالها است برای نجات مردم ایران و گسترش آزادی، عدالت و صلح مبارزه می کند، بار دیگر بر این نکته اساسی تاکید می ورزد که بدون انعکاس رسانه ای اخبار مبارزات مردمی، گرفتاری ها و رنج روزافزون آنها و همچنین جنایات رژیم، دستیابی به پیروزی نهایی غیر ممکن خواهد بود
آقای کاظمینی بروجردی شجاعانه پیامی را ارسال کرده اند که طی آن از کلیه خبرنگاران و دست اندرکاران رسانه ای خواسته اند در انتشار اخبار مردم ایران که به ظاهر در سکوت هستند، هر چه بیشتر بکوشند، چرا که طبق نظر ایشان سکوت فعلی مردم ایران نشانه ای از خفقان و سانسور شدید رسانه ای در داخل کشور می باشد.
متن نامه که توسط فعالین حقوق بشر و دموکراسی در ایران منتشر شده است، به قرار زیر می باشد
خدمت مدیران خبر گزاری های جهان
حضور مسئولین پخش اخبار بین المللی
خبرنگاران عزیز، فرشتگان خبری دنیا
خانمها و آقایان
درود همه ملت های تحت سانسور و اختناق و تفتیش عقاید بر شما
این پیشوای توحیدی که خواهان آزادی اندیشه و بیان و رسانه و قلم است، مدت هفت سال در زندان های موحش و مخوف رژیم استبدادی دینی در وضعیت اسفناک مرگ تدریجی قرار دارد و ممنوع از دارو و درمان و وکیل می باشد و گناهش از دید حاکمیت دیکتاتورانه مذهبی، دفاع از صلح و عدالت و آزادگی می باشد. آنچه که حکام خودکامه را عصبانی کرده است، مخالفت او با اسلام سیاسی بوده، لذا با شکنجه های روحی وجسمی و خانوادگی، وی را در معرض انهدام قرار داده اند.
اینجانب از میان میله ها ودیوارها و قفل های اوین از شما می خواهم تا صدای حق طلبانه متعرضین به خشونت ها و قساوت های ولایت مطلقه فقیه را به گوش جهانیان برسانید و عموم بشریت را نسبت به جنایات سی وسه ساله هیئت حاکمه ضد بشر آگاه سازید. رسانه های جمعی در ایران زیر قیچی مامورین امنیتی به اعلام آمارهای دروغین اقتصادی و اعتباری پرداخته اند تا ملت مظلوم و غارت زده این کشوررا برای مدتی آرام نگه دارند. رادیو و تلوزیون دولتی این مملکت نقش مسکن کاذب داشته و همواره در گستره بی خبری و اغمای جامعه از حقایق مسلم جاری می کوشند و هزینه های سرسام آور تثبیت تفکرات غیر واقعی را بر مردم فقیر و علیل و دردمند تحمیل می سازند. چه کسی باور می کند که سرزمین ثروتمندی چون ایران، یکی از مراکز عمده نداری و اعتیاد و طلاق و بیکاری و فوت های زود رس و غیرطبیعی باشد؟
آیا با این همه مصائبی که در کشور ما وجود دارد، سکوت رعیت و خموشی اکثریت نشانه وفور گارد آهنین و زیادی رعب و وحشت نیست؟
بدینوسیله خواهان ارسال نمایندگان رسانه ای و توجه همه جانبه مراکز اطلاع رسانی جهان به زندانیان سیاسی و اعتقادی می باشم.
سید حسین کاظمینی بروجردی
اوین – تهران - ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر